sen

Kiedy śpimy, nasze ciało przechodzi przez pięć różnych faz snu. Każda z nich charakteryzuje się innym rodzajem fal mózgowych i odmiennym stopniem fizycznego pobudzenia. Główne różnice dotyczą dwóch etapów: fazy REM (faza snu, w której występują szybkie ruchy gałek ocznych — ang. rapid eye movement) oraz fazy snu NREM (ang. non-rapid eye movement).

Faza REM

REM to faza lekkiego i aktywnego snu, podczas którego pod powiekami można zaobserwować szybkie ruchy gałek ocznych. To właśnie podczas tej fazy snu nasz mózg jest aktywny i najczęściej pojawiają się marzenia senne. Nasze ciało się nie porusza, oddech i bicie serca stają się nieregularne, oczy wykonują gwałtowne ruchy, a mięśnie kończyn mogą ulec tymczasowemu paraliżowi.

U dorosłych faza REM pojawia się co 90 – 100 minut. U niemowląt cykle te są krótsze — powtarzają się co 50 – 60 minut i stanowią około 50 procent snu. U wcześniaków faza REM to cztery piąte snu. Z czasem długość fazy REM skraca się i u dzieci sześciomiesięcznych stanowi 30 procent snu. W ciągu trzech kolejnych lat długość fazy REM osiąga poziom charakterystyczny dla człowieka dorosłego, czyli 20 procent.

Faza NREM

Jest to faza głębokiego lub „spokojnego” snu. Podczas jej trwania zostaje zwiększony dopływ krwi do mięśni, następuje odnowienie zasobów energii, wzrost i regeneracja tkanek oraz uwalnianie ważnych hormonów wzrostu i rozwoju. W fazie snu głębokiego nie występują ruchy gałek ocznych, a mięśnie nie są aktywne. Trudno jest wtedy obudzić osobę śpiącą. Niektórym dzieciom zdarza się wtedy nocne moczenie, lunatykowanie oraz lęki nocne.

Przejście z fazy głębokiego snu NREM do lżejszego, aktywniejszego stadium REM oznacza wzrost pobudzenia — śpiący nie budzi się, ale nie jest też pogrążony w głębokim śnie. W tym czasie można się przebudzić, niemowlęta mogą pojękiwać lub płakać, a dorośli przekładać pościel i zmieniać pozycję. Każda śpiąca osoba przechodzi ten etap częściowego przebudzenia i zazwyczaj zapada ponownie w sen bez przerywania snu.

Źródło: darmowy fragment

Więcej